Probleemstelling van mijn onderzoek was: Is het idee over bestuur dat tegenwoordig de bestuurswetenschap beheerst ook herkenbaar in het overheidsbeleid?
Wat blijkt?
Binnenlandse Zaken heeft wel in de
afgelopen 40 jaar degelijk kortstondige pogingen in de richting van netwerkgovernance
ondernomen (complementair bestuur, sociale
vernieuwing, differentiatie in het binnenlands bestuur, procesmanagement,
etcetera). Heel veel initiatieven en experimenten, maar steeds werd de aandacht
hiervoor niet lang vastgehouden.
Daartegenover zag ik ook veel projecten (meer van de government-modaliteit) die niet waren weg te branden: sanering van specifieke
uitkeringen, pogingen om de eeuwenoude provincies te modelleren naar eigentijds
middenbestuur volgens de tekentafel en bestuursafspraken met IPO en VNG over de
omgangsvormen in de interbestuurlijke verhoudingen bijvoorbeeld.
Ook
in deze tijd nog?
Over
de projecten die daarna zijn opgekomen (doe-democratie, het Nieuwe werken) is
het nog te vroeg om over het beklijven daarvan conclusies te trekken, maar het
organisatieklimaat in het ministerie (duizend bloemen bloeien op de werkvloer,
de meeste verwelken) is volgens mijn eigen waarneming niet echt veranderd.
Hoe zit het bij de politiek, bij een
vakdepartement en bij lokaal bestuur?
Is het bij andere domeinen echt anders
gelopen? In de politieke arena, de vakdepartementen en het lokaal bestuur heb
ik niet zo uitgebreid empirisch onderzoek gedaan als bij mijn eigen ministerie.
Maar er is veel literatuur beschikbaar om een secundaire analyse op los te
laten met dezelfde vraagstelling.
In de volgende blog ga ik hierop in.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten